هر نوع عطر دست‌کم از سه جزء تشکیل یافته است که فراریت و وزن مولکولی آنها تا حدی باهم تفاوت دارند:
جزء اول که تاپ نوت نامیده می‌شود، فرارترین ماده و مشخص‌ترین بو را دارا بوده و در تولید عطر کاربرد دارد.
جز دوم که میدل نوت نامیده می‌شود، کمتر فرار است و عموماً عصاره‌ی یک گل (بنفشه، یاس و غیره) است.
آخرین جزء یا اند نوت، کمترین فراریت را دارد و معمولاً یک رزین یا پلیمر مومی است.
سیوتون، اصلی‌ترین سازنده‌ی عطر
بیشتر عطرها اجزای بسیاری دارند و از لحاظ شیمیایی غالباً مخلوط‌های ترکیبی هستند. با پیشرفت تجزیه‌ی مواد عطر طبیعی، مصرف ترکیبات آلی سنتزی خالص که بوی آنها همانند بوی عطر خاصی است، بسیار معمول شده است. نمونه‌ی آن، سیوتون، یک کتون حلقوی است که از سیویت به دست می‌آید.
سیویت، ماده‌ای است که از غده‌های گربه‌ی سیویت ترشح می‌شود. گربه‌ی سیویت، حیوانی شبیه به گربه است که در اتیوپی و افریقای مرکزی یافت می‌شود.
سیوتون در عطرسازی ارزش بسیار دارد. امروزه سیوتون به صورت سنتزی موجود است. برای سنتز سیوتون، نخست هگزادکان دی کربوکسیلیک اسید تهیه می‌کنند و سپس آن را به صورت حلقه در می‌آورند. یون توریم (Th+۴) کاتالیزور بسته شدن این حلقه است.
سیویت، مانند مشک، مجموعه‌ای از مواد جاذب جنسی است. این مواد جاذب جنسی در عطرهای مؤثر با زیرکی به وسیله‌ی بوهای گل و گیاهی پوشانده می‌شوند. جاذبه‌ی اولیه از بوی خوش حاصل می‌شود، اما اثر اساسی، ناشی از سیویتون یا مشک است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر